ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ

1.Violent Cop (Έναρξη στις 19:00)
2.Zatoichi (Έναρξη στις 21:00)

Η “ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ” ΚΑΙ Η “ΑΓΑΘΟΕΡΓΙΑ” ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΜΟΥΦΛΑΖ ΤΗΣ ΑΡΧΟΥΣΑΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΟΛΑΟΥΖΩΝ ΤΗΣ

Τις τελευταίες μέρες και εβδομάδες, όλο και πιο έντονα , ακούμε από τα μέσα μαζικής αποχαύνωσης (Μ.Μ.Ε) να επικαλούνται την αλληλεγγύη που πρέπει να επιδείξουμε μεταξύ μας οι άνθρωποι.
Φορείς της Εξουσίας: δήμοι, εκκλησία, μη κυβερνητικές οργανώσεις (Μ.Κ.Ο),τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί, τραπεζικοί όμιλοι, μεγάλες αλυσίδες τροφίμων και πρέσβειρες καλής θελήσεως, μας προσκαλούν να δηλώσουμε έμπρακτα τη “φιλανθρωπία” μας.
Ποιοι;

Οι υποκριτές και οι φαρισαίοι!

Αυτοί (δήμοι),που ξεπουλούν κάθε ελεύθερο χώρο κλείνοντας βρεφονηπιακούς σταθμούς και γεμίζοντας τον τόπο τραπεζοκαθίσματα.
Αυτοί (εκκλησία) που έχοντας τεράστια ακίνητη και κινητή περιουσία, μοιράζουν κούφιες ελπίδες, τάζοντάς μας τον ουράνιο παράδεισο (Ο έχων δύο χιτώνες, σου δίνει μαντήλι να κλάψεις).
Αυτοί (Μ.Κ.Ο, εφοπ-“ληστές”) που έστησαν φιλανθρωπικά μαγαζάκια για να ξεπλένουν μαύρο χρήμα και να έχουν φοροαπαλλαγές.
Αυτοί (τράπεζες) που απειλούν να κατάσχουν σπίτια φτωχών και άνεργων ανθρώπων.
Αυτοί (σούπερ μάρκετ) που ,βάζοντας τις τιμές στα ύψη, ξεζουμίζουν και κάνουν πλιάτσικο στα εισοδήματα των εργαζομένων και των συνταξιούχων.
Αυτοί (τηλεοπτικοί σταθμοί) που επιτίθενται στις ζωές μας καθημερινά μέσα από τις τηλεοπτικές οθόνες.
Αυτοί λοιπόν οι <> τώρα καλούν πάλι εμάς να δείξουμε το καλό μας πρόσωπο και να γίνουμε καλοθελητές για δικό τους όφελος.

Αρκετά με τα ψέματα.

Η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια δεν σχετίζονται με τα ανθρώπινα απορρίμματα που μετέχουν στους εξουσιαστικούς θεσμούς και που οδηγούν την κοινωνία στην εξαθλίωση. Οι αξίες αυτές όταν χρησιμοποιούνται από την αστική τάξη μολύνονται και εκπίπτουν. Με τη φιλανθρωπία επιδιώκουν να μας ρίξουν στάχτη στα μάτια και να μας πείσουν ότι “Όλοι μαζί μπορούμε ”.Προβαίνοντας σε αγαθοεργίες και σε ευεργεσίες οι πλούσιοι προσπαθούν να γεφυρώσουν το χάσμα με την κοινωνία την οποία εκμεταλλεύονται. Όπως το “Όλοι είμαστε Έλληνες” έτσι και το πρόσφατο φιλανθρωπικό σλόγκαν “Όλοι μαζί μπορούμε ” χρησιμοποιείται ως ενοποιητικό στοιχείο μεταξύ των καταπιεστών και των καταπιεσμένων και λειτουργεί ως καμουφλάζ.

Οφείλουμε να καταστήσουμε σαφές ότι για μας η αλληλεγγύη δεν είναι ούτε επάγγελμα, ούτε σλόγκαν, ούτε χόμπι αλλά αποτελεί τρόπο ζωής. Συμπλέει με την αναγνώριση του ανήκω και μετέχω στην ίδια κοινωνία, τον ίδιο τόπο, την ίδια γειτονιά. Δεν βασίζεται σε φθηνούς συναισθηματισμούς και εκφράζει την ανθρώπινη υπερηφάνεια και όχι την υποτέλεια και την επαιτεία.
Η αλληλεγγύη στην πράξη αποτελεί απόδειξη του αγώνα μας για μια ζωή με αξιοπρέπεια και κοινωνική δικαιοσύνη. Για μια κοινωνία ίσων.
Αντίθετα η φιλανθρωπία είναι μια εφεύρεση των πλουσίων και ενυπάρχει σε μια κοινωνία που αποδέχεται και διαιωνίζει την οικονομική ανισότητα, την ευμάρεια και την πενία, την ύπαρξη απαραίτητων και περιττών ανθρώπων.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΣΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ

Λ. ΠΑΝΑΓΗ ΤΣΑΛΔΑΡΗ Κ ΑΙΟΛΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΤΕ ΚΑΘΕ
ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΤΙΣ 20:00

Κείμενο σχετικά με τα γεγονότα της 12ης Φλεβάρη 2012

Tην Κυριακή 12 Φλεβάρη, εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου βρέθηκαν στους δρόμους όλης της χώρας για να διαδηλώσουν όχι κυρίως ενάντια στο νέο μνημόνιο που ψηφίστηκε πανηγυρικά αλλά για να συγκρουστούν με ένα σύστημα που εξαθλιώνει και υποβαθμίζει καθημερινά τις ζωές μας.
Το διακύβευμα ήταν τόσο σημαντικό, που το καθεστώς επιδίωξε με όρους κυρίως τηλεοπτικούς και κατασταλτικούς να αποτρέψει την όποια αντίδραση.
Η επίθεση των κατασταλτικών δυνάμεων ξεκίνησε από νωρίς το απόγευμα, είτε με γενικευμένη χρήση χημικών (προκειμένου να δοθεί η εικόνα της άδειας πλατείας Συντάγματος στους εγχώριους και ξένους τηλεθεατές), είτε με το κλείσιμο των τεσσάρων βασικών σταθμών του μετρό, σε μια προσπάθειά να ανακοπεί η προσέλευση του κόσμου που συνέρεε από όλες τις γωνιές της Αθήνας.
Παρόλες τις προσπάθειες της εξουσίας, ένα τεράστιο, ετερόκλητο και οργισμένο πλήθος κατάφερε να κατακλύσει τους δρόμους και να συγκρουστεί για πολλές ώρες με τις δυνάμεις καταστολής, μετατρέποντας το κέντρο της Αθήνας σ’ ένα πελώριο πεδίο μάχης, πυρπολώντας και καταστρέφοντας σύμβολα του καπιταλισμού όπως τράπεζες, αλυσίδες καταστημάτων και ενεχυροδανειστήρια. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις συγκεκριμένες συγκρούσεις δεν συμμετείχαν μόνο οι κατά τα ΜΜΕ «συνήθεις ύποπτοι» αλλά αντίθετα πολλαπλάσιος αριθμός διαδηλωτών ενώ συντριπτικό ήταν το εύρος της υποστήριξης και απ’ τον υπόλοιπο κόσμο που παρέμενε με πείσμα στους δρόμους. Επιπλέον, τα συνθήματα που κυριαρχούσαν, πολύ λίγο είχαν να κάνουν μόνο με το μνημόνιο και την οικονομική κατάσταση αλλά εξέφραζαν περισσότερο την οργή του κόσμου τόσο κατά του ευρύτερου πολιτικού συστήματος όσο και εναντίον της κρατικής καταστολής.
Μόνο τα απολιθώματα του γραφικού εδώ και δεκαετίες Κ.Κ.Ε. παρέμειναν σαστισμένα, παρακολουθώντας να εκδηλώνονται μπροστά στα μάτια τους σκηνές από την οργή του κόσμου, δεχόμενα ως επακόλουθο τον χλευασμό και την ειρωνεία ακόμα και εκ των έσω.

Η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
Οι μπάτσοι, προκειμένου να περιορίσουν το εύρος της αντίδρασης , προέβησαν (από το πρωί της Κυριακής) σε χουντικής εμπνεύσεως προληπτικές προσαγωγές «επιλεγμένων προσώπων» με σκοπό την τρομοκράτηση και την παρεμπόδιση αγωνιστών ενώ στην συνέχεια ακολούθησε η περικύκλωση και ο αποκλεισμός της κατειλημμένης Νομικής (το μεσημέρι).
Ακολούθησαν γενικευμένες συγκρούσεις που γρήγορα εξαπλώθηκαν σε ολους του κεντρικούς δρόμους πέριξ της πλατείας Συντάγματος καθώς και στο ευρύτερο ιστορικό κέντρο της πόλης (Μοναστηράκι, Ομόνοια, Χαυτεία,Κλαυθμώνος, Προπύλαια,Νομική-Ακαδημίας, Αμαλίας, Συγγρού κ.α.). Η ένταση των συγκρούσεων ήταν τέτοια που κυριολεκτικά εξελίχθηκαν σε μάχες μεταξύ χιλιάδων διαδηλωτών και των ΜΑΤ. Τις επαναλαμβανόμενες επιθέσεις των πραιτωριανών του συστήματος, ακολούθησαν οι συνεχείς αντεπιθέσεις εκ μέρους των διαδηλωτών και το στήσιμο δοφραγμάτων, με κυριότερο χαρακτηριστικό το πείσμα για παραμονή στους δρόμους, το πάθος για την
αντιμετώπιση των ΜΑΤ και τις συνεχείς απόπειρες επαναπροσέγγισης της πλατείας Συντάγματος.
Κατά την διάρκεια των συγκρούσεων, οι δυνάμεις καταστολής εξαπέλυσαν κατά των διαδηλωτών τόνους από χημικά κάνοντας την κατάσταση αποπνικτική ενώ αρκετές φορές έριχναν τα δακρυγόνα και τις κρότου-λάμψης σε ευθεία βολή, τραυματίζοντας σοβαρά και τρομοκρατώντας αρκετούς από τους διαδηλωτές. Επιπλέον στα στενά (κυρίως κάτω από την πλατεία Συντάγματος) γινόταν καταδίωξη διαδηλωτών από ομάδες ΔΙΑΣ-ΔΕΛΤΑ οι οποίες δεν δίστασαν να πέσουν με τις μηχανές τους πάνω σε πεζούς ενώ προέβησαν σε εκατοντάδες προσαγωγές και συλλήψεις. Την εικόνα ολοκλήρωσαν οι άγριοι ξυλοδαρμοί, ειδικότερα όσων συνελήφθηκαν, τόσο από τις δυνάμεις των ΜΑΤ, όσο και από το ασφαλιτομάνι που παραμόνευε σε κάθε γωνία.

Μ.Μ.Ε.
Τα Μ.Μ.Ε. (κανάλια, εφημερίδες, ραδιόφωνα, καθεστωτικά sites και blogs) πρωταγωνίστησαν στην προσπάθεια τρομοκράτησης και παραπληροφόρησης του κόσμου. Όλη την προηγούμενη εβδομάδα επιδόθηκαν σε μία ανευ προηγουμένου καταστροφολογία για τον κίνδυνο της χρεοκοπίας, αποκρύπτοντας οποιαδήποτε μορφή αντιλόγου, με αποκορύφωμα την ημέρα της διαδήλωσης όπου οι τηλεοπτικοί σκηνοθέτες, σαν άλλοι Μπιρσίμ του παρελθόντος, προσπάθησαν να «εξαφανίσουν» τις εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου, παρουσιάζοντας μια εικονική πραγματικότητα μερικών χιλιάδων μπροστά από το κοινοβούλιο ελέω και της έντονης παρουσίας των διεθνών δικτύων. Στην συνέχεια διαστρεβλώνοντας πλήρως τα γεγονότα και τις αιτίες τους, σπεκουλαραν πάνω στις υλικές καταστροφές, «ζουμάροντας» στις προσόψεις των φλεγόμενων νεοκλασικών κτιρίων-συμβόλων της μπουρζουαζίας, αναφερόμενα συνεχώς στο «ένδοξο» παρελθόν τους και αποκρύπτοντας έντεχνα ότι σήμερα (όλος τυχαίως…) φιλοξενούν πολυεθνικές εταιρείες και τράπεζες.
Αρνούμενοι να αποδεχτούν την οργή του κόσμου επιδόθηκαν σε ένα όργιο συκοφαντίας μεταμορφώνοντας την πραγματικότητα της εξεγερσιακής διάθεσης σε έργο «δήθεν προβοκατόρων».΄ΟΜΩΣ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΟΙ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΟΘΟΝΕΣ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ και είναι αυτοί που επιδίδονται σε μονολόγους καταστροφολογίας.

Αυτοί οι ίδιοι υποκριτές που ρίχνουν κροκοδείλια δάκρυα για τις θέσεις εργασίας που χάθηκαν από τα καψίματα , βουλώνουν το στόμα τους για τους χιλιάδες που απολύονται καθημερινά , τους άστεγους ή γι’ αυτούς που επιλέγουν την αυτοκτονία απ’ την εξαθλίωση.
Αυτοί οι άθλιοι συκοφάντες των κοινωνικών αγώνων, ουδέποτε αφιέρωσαν ανάλογο τηλεοπτικό χρόνο για να παρουσιάσουν τις συνέπειες των μέτρων που με μανία υποστηρίζουν, στην καθημερινή ζωή των κατοίκων αυτής της χώρας.
Αποκορύφωμα στην αθλιότητά τους αποτέλεσε η ανάρτηση φωτογραφιών εκ των συλληφθέντων και η πρόσκληση προς τους τηλεθεατές για ρουφιάνεμα.
Κράτος και κεφάλαιο, με στόχο την αποτροπή παρόμοιων γεγονότων, επιτίθονται σε κάθε κινηματικό μέσο, σε καθε εστία αντίστασης απέναντι στην κοινωνική λαίλαπα που μας επιβάλλουν. Διώξεις, κλήσεις σε απολογία και εκφοβισμοί ατόμων και ποινικοποίηση συλλογικών εγχειρημάτων που στηρίζουν και προωθούν την αντιπληροφόρηση και την αντίσταση, συνθέτουν το σκηνικό της επόμενης μέρας.

Η 12η Φεβρουαρίου θα μείνει βαθιά χαραγμένη στο μυαλό και στην ψυχή των εξεγερμένων στέλνοντας ένα αισιόδοξο μήνυμα απάντησης ενάντια στην επίθεση που δεχόμαστε καθημερινά από το κράτος και την αστική τάξη.

Την ημέρα αυτή καταρρίφθηκε έμπρακτα ο μύθος ότι κανείς δεν μπορεί να αντιδράσει μπροστά στην λαίλαπα του καπιταλισμού, καταρρίφθηκε έμπρακτα ο μονόδρομος των επιλογών του κεφαλαίου.
Αποδείχτηκε με τον πιο σαφή τρόπο η αδυναμία της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας να εκφράσει την λαϊκή βούληση.
Ποτέ άλλοτε από τη εποχή του εμφυλίου δεν αμφισβητήθηκε τόσο έμπρακτα η συναίνεση στο αστικό καθεστώς.
Για ακόμη μα φορά, σε πείσμα του βερμπαλισμού της καθεστωτικής αριστεράς αποδεικνύεται ότι «ειρηνική εξέγερση» δεν υφίσταται και ότι ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ.

Στο χέρι μας είναι το μέλλον να δείξει……….

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ

Οι εκλογές του 2009, έδειξαν κατάφωρα, πέρα από κάθε άλλη φορά, το πραγματικό πρόσωπο της εξουσίας, μιας αυτοαποκαλούμενης «δημοκρατίας» που έχει ως σκοπό τον γενικευμένο εκφοβισμό, στηριζόμενη σ` ένα κλίμα αβεβαιότητας που με τεχνάσματα δημιούργησε η ίδια. Οι εγχώριες ελίτ και το κεφάλαιο με εντολοδόχους την εκάστοτε κυβέρνηση, εξευτελίζει κάθε ίχνος αξιοπρέπειας και ελευθερίας, καταργεί εργασιακά δικαιώματα εν μια νυκτί, εξαπολύει φοροεπιδρομές κάθε είδους, κι όλα αυτά γιατί η «χρεοκοπία» είναι κοντά. Η χρεοκοπία, όμως δεν είναι κοντά, ήρθε!

Η συγκυρία των καιρών, επιβάλλει όσο ποτέ άλλοτε, να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, κι αυτό θα γίνει μόνο όταν αρχίσουμε να μιλάμε μεταξύ μας, σε κάθε γειτονιά, ανοιχτά με συνελεύσεις, χωρίς καθοδηγήσεις, παρά μόνο με σκοπό να λύσουμε τα προβλήματα μεταξύ μας και να συνδιαμορφώσουμε τις ζωές μας.

Σκοπός των ανοιχτών συνελεύσεων αναρχικών είναι να καλλιεργήσουν και να αναπτύξουν τις βασικές αξίες της αλληλεγγύης, της αλληλοβοήθειας, του αλληλοσεβασμού. Την ανάπτυξη τρόπου δράσης για την επίλυση των προβλημάτων των κατοίκων κάθε περιοχής, καθώς και των προβλημάτων κάθε γειτονιάς, ξεχωριστά, μακριά από εξουσιαστικές δομές που σηματοδοτούν την καταστροφή της ίδιας της ύπαρξης μας τόσο ατομικά όσο και σαν συλλογικότητες.

Η περιοχή Κεραμεικού, μια από τις τελευταίες περιοχές του κέντρου που ακόμα κρατάει την εικόνα της γειτονιάς, στοχοποιείται και μετατρέπεται σε ένα απέραντο χώρο εμπορίου, διασκέδασης και καταναλωτισμού. Η μεθοδευμένη γκετοποίηση της περιοχής και η υποβάθμιση της ,αποσκοπεί στο άμεσο πούλημα της και στο κλείσιμο κάθε διαθέσιμου ελεύθερου χώρου. Η «αναβάθμιση» και η εκμετάλλευση της από πολιτικούς και κάθε είδους επενδυτές θεωρείται δεδομένη. Αυτοσκοπός το κέρδος και η υποβάθμιση κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας που μπορεί να βελτιώσει την ζωή των κατοίκων της. Η έννοια της γειτονιάς χάνεται και μαζί μ αυτήν τα σταθερά σημεία συνάντησης, επικοινωνίας και συνεύρεσης.
ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ.
ΚΑΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ.
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ.

Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών Κεραμεικού Λεωνίδου και Πλαταιών στην πλατεία κάθε Κυριακή στις 17:00

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Η ΔΕΗ…
Οι γιορτές όπως κάθε χρόνο πέρασαν. Ίσως να έπεσες θύμα της δήθεν γιορτινής ατμόσφαιρας, ίσως και όχι. Ίσως να πέρασες λίγες μέρες προσπαθώντας να ξεφύγεις για λίγο από αυτά που σε φοβίζουν και σε αγχώνουν, ίσως και όχι. Τώρα την σκυτάλη παίρνουν τα καρναβάλια μήπως και σε αποπροσανατολίσουν για άλλη μια φορά με τους γνωστούς μασκαράδες πολιτικούς και άρχοντες των τοπικών κοινωνιών. Θα το φας και φέτος το παραμύθι; Ή μήπως όχι;
Σε όποια κατηγορία και να ανήκεις το σίγουρο είναι πως αυτοί οι γνωστοί λίγοι (οι μεγάλοι εργολάβοι, οι επιχειρηματίες, οι κυβερνώντες, τα κομματόσκυλα κάθε λογής και απόχρωσης) γιόρτασαν και θα συνεχίζουν να γιορτάζουν με τον τρόπο που αυτοί ξέρουν καλύτερα. Στην πλάτη την δική σου και της οικογένειας σου, στου φίλου σου και του γείτονα σου. Έτσι λοιπόν, ενώ εσύ θα σκέφτεσαι πως θα τα βγάλεις πέρα και φέτος με την ανεργία, τον μειωμένο μισθό, την τσεκουρωμένη σύνταξη ή την απειλή να σου κόψουν ένα κοινωνικό αγαθό όπως είναι το ρεύμα, αυτοί ήδη σκέφτονται μια ντουζίνα τρόπους για να σου πάρουν ακόμα περισσότερα έτσι για να πάει καλά η χρονιά (γι’ αυτούς φυσικά).

Ήδη το νέο τέλος πράσινης ενέργειας έχει ενσωματωθεί στον λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος διότι κάτι πήγε στραβά στους υπολογισμούς. Μήπως οι κεφαλαιοκράτες δεν τα πάνε καλά με τις πράξεις; μήπως οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι ακριβές; ΣΙΓΟΥΡΑ ΟΧΙ! Απλά το κέρδος είναι σημαντικότερο! Είναι το ένα και μοναδικό κριτήριο με το οποίο σταθμίζουν τα πάντα. Είναι μάλιστα τόσο εύκολο να παίζουν με τις ζωές του κόσμου όπως με τους αριθμούς, που άλλαξαν τα κριτήρια καθορισμού ποσοστού αναπηρίας. Δηλαδή, ένας που είχε 70% αναπηρία ύστερα από αυτόν τον επανακαθορισμό θα έχει 50% έτσι απλά επειδή…. δεν βγαίνουν οι αριθμοί. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΑ. Το νερό, ο σημαντικότερος πόρος για την ζωή σε αυτόν τον πλανήτη. Στα προσεχή χρόνια θα είναι ένα ‘‘ προϊόν’’ που θα πουλιέται και θα αγοράζεται. Λίμνες, ποτάμια, πηγές θα είναι εμπορεύσιμα και η τιμή τους θα καθορίζεται ανάλογα με την ποιότητα του νερού που διαθέτουν. Η τιμή του θα διαπραγματεύεται καθημερινά στο χρηματιστήριο σαν ένας ακόμα παράγοντας κέρδους για τους χρηματιστές και όχι μόνο. Την διαχείριση θα την έχουν ιδιωτικές εταιρείες ύδρευσης που θα αποφασίζουν σε ποια τιμή θα πουλήσουν το βασικότερο αγαθό με μόνιμο σκοπό το κέρδος. Αυτό σημαίνει πως θα χρειάζεται να διαθέσεις αρκετά μεγάλο μέρος, του μηδαμινού πλέον εισοδήματός σου για να έχεις πρόσβαση σε πόσιμο νερό. Αν είσαι ανήμπορος να πληρώσεις, η παροχή θα κόβεται με αποτέλεσμα το θέμα πλέον της επιβίωσης να γίνεται άμεσα ορατό. Δεν είναι ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Στην λατινική Αμερική συμβαίνει ήδη εδώ και αρκετά χρόνια. Ωστόσο, δεν είναι μόνο αυτά που θα έρθουν αλλά κι αυτά που ήδη είναι σε εξέλιξη. Στο παρασκήνιο ξεπουλιέται η δημόσια ασφάλιση η οποία υποβαθμίζεται συστηματικά εδώ και χρόνια είτε με ελλιπή προσωπικό, είτε με μίζες στις προμήθειες και σαν επιστέγασμα κλείσιμο και συγχωνεύσεις νοσοκομείων. Παράλληλα, η ιδιωτική ασφάλιση έρχεται και παίζει τον ρόλο του σωτήρα (που δεν είναι κιόλας). Εκβιαστικά, τίθεται το πιο βρώμικο δίλλημα πάνω σε ένα μείζον ζήτημα, το ζήτημα της υγείας. Ή ΘΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙΣ Ή ΘΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ.

Στο ίδιο σκηνικό κινούνται τα πράγματα και στις δημόσιες συγκοινωνίες με μείωση προσωπικού και κατά επέκταση μείωση δρομολογίων με ταυτόχρονη αύξηση του κομίστρου πριν κάποιους μήνες κατά 40%. Προγράμματα συνταξιοδότησης τραπεζών παρελαύνουν προκλητικά καθημερινά στις οθόνες μας ποντάροντας στο κλίμα αβεβαιότητας που οι ίδιοι δημιουργούν. Ενδεικτικά μια διαφήμιση της Eurobank μας προτρέπει με το σλόγκαν ‘‘Παίρνουμε την ζωή μας στα χέρια μας’’. Στην πραγματικότητα θέλουν να πάρουν τις ζωές μας στα χέρια τους. Κι αν όλα αυτά σου φαίνονται κάπως μακρινά έχουν ήδη προνοήσει για ένα στρατό από ανθρωποφύλακες. Μια απερίγραπτη αστυνομοκρατία ήδη υπάρχει και συνεχώς αυξάνεται σε κάθε γειτονιά. Από ομάδες Δίας, Δέλτα, ΜΑΤ, ασφ-αλήτες και πρόσφατα μέχρι και δημοτική αστυνομία. Τόσοι πολλοί και η εγκληματικότητα αυξάνεται διαρκώς. Όχι επειδή ο άνθρωπος είναι εγκληματίας από την φύση του. Αλλά, είναι προϊόν των συνθηκών της εκάστοτε κοινωνίας και στην συγκεκριμένη περίπτωση μιας κοινωνίας άρρωστης, διεφθαρμένης , με ατομικιστικά στοιχεία βαθειά ριζωμένα στην νοοτροπία της .Προφανώς λοιπόν, η αστυνομία δεν είναι εδώ για να σε προστατέψει! ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΕΙΛΕΙ σε κάθε απόπειρα σου να αντισταθείς και να μιλήσεις για αυτά που διεκδικείς, κερδίζοντας επάξια τον ρόλο τους ως σκυλιά των αφεντικών.

Αν λοιπόν θες, να μην αγοράζεις αυτά που σου ανήκουν και θες να ζεις μια πιο ανθρώπινη πραγματικότητα, άλλαξε και δράσε στην γειτονιά σου μαζί με τους συνανθρώπους σου δημιουργώντας μια κοινωνία στην οποία θα γιορτάζεις κάθε μέρα.

Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών Κεραμεικού
Λεωνίδου και Πλαταιών στην πλατεία κάθε Κυριακή στις 17:00

Αφίσα εκδήλωσης

Προβολή 2 ταινιών του Luis Buniuel.
1.Το φάντασμα της ελευθερίας.(Έναρξη στις 19:00)
2.Η διακριτική γοητεία της μπουρζουαζίας.(Έναρξη στις 21:00)

1973-2011
38 χρόνια μετά την εξέγερση της 17ης Νοέμβρη και κατά ένα «περίεργο» τρόπο το σκηνικό επαναλαμβάνεται.
Με αφορμή την (ελεγχόμενη ή όχι) πτώχευση του Ελληνικού κράτους και υπό το βάρος του επανακαθορισμού των όρων λειτουργίας της Ευρωπαϊκής & Παγκόσμιας κυριαρχίας, στην χώρα μας επανακαθορίζονται οι όροι του κοινωνικού συμβολαίου, (συμβιβασμού), βάσει του οποίου θα πορευθεί η χώρα για τις επόμενες δεκαετίες.
Μπροστά στα μάτια αλλά και τις οθόνες μας, παρατηρούμε τον ενταφιασμό της «παλαιάς πολιτικής τάξης» και την ανάδυση μιας καινούργιας. Όπως αντίστοιχα η Ένωση Κέντρου και η ΕΡΕ διαλύθηκαν στα εξ ων συνετέθην μετά το 1974, έτσι και σήμερα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ πνέουν τα λοίσθια μπροστά στην ανικανότητά τους να αντιμετωπίσουν την «εθνική τραγωδία».
Το όλο σύστημα κοινωνικών συμμαχιών που χαρακτηρίστηκε από την ενίσχυση των μεσαίων και μικροαστικών στρωμάτων, ωφελώντας μέσω της κυκλοφορίας του χρήματος και της συνεχούς κατανάλωσης το ντόπιο κεφάλαιο, απλά καταρρέει, μαζί και οι πολιτικοί και κοινωνικοί σχηματισμοί που το εξέφραζαν.

Η κατάρρευση δεν είναι απλή και αθόρυβη, αλλά συμπαρασύρει μαζί της όλα εκείνα τα όνειρα και τις ελπίδες, αυτών των στρωμάτων που νόμιζαν ότι κάποια στιγμή μπορούσαν να κάνουν το ελληνικό τους «όνειρο» πραγματικότητα: να γίνουν ένα μεγάλο ή μεσαίο αφεντικό, να βιώσουν την μεγάλη ζωή.
Η ανάπτυξη του ελληνικού κεφαλαίου βασίστηκε στην εκμετάλλευση της φτηνής εργατικής δύναμης, που συγκεντρώθηκε στα μεγάλα αστικά κέντρα μέσω της εσωτερικής μετανάστευσης, της προσφοράς ενός σημαντικού ποσοστού εξειδικευμένου προσωπικού (βλέπε σπουδαγμένου) και την αντίστοιχη ανάπτυξη του χρηματοπιστωτικού τομέα, του τομέα των υπηρεσιών (δημοσίου κ ιδιωτικού τομέα), του τουρισμού και των κατασκευών (οικοδομές, δημόσια έργα κ.α). Από τις αρχές του 90’ ένας καινούργιος παράγοντας ανοίγει νέες προοπτικές κερδοφορίας για το κεφάλαιο: οι μετανάστες. Μέσω της αθρόας εκμετάλλευσης τους, γίνεται δυνατή η άντληση ενός εξωφρενικού ποσοστού υπεραξίας, (κερδών), τέτοιο που προσφέρει στους κατόχους του (μικρό & μεγάλο κεφάλαιο), την δυνατότητα να επεκτείνουν τις δραστηριότητες τους στα ρημαγμένα και δίχως σοβαρές κοινωνικές αντιστάσεις Βαλκάνια μεταφέροντας εκεί τις μπίζνες τους και να διαθέσουν το υπόλοιπο κεφάλαιο προς τοκογλυφία μέσω του τραπεζικού συστήματος και του δανεισμού. Η κατακόρυφη άνοδος της κατανάλωσης μέσω του δανεισμού και η επίπλαστη (για τους κυριαρχούμενους) ευημερία που αυτό επέφερε, οδήγησε στην περίφημη <>.
Φυσικά σε αυτό το πανηγυράκι της κατανάλωσης, το Κράτος, ως φυσικός σύμμαχος και προστάτης των κυρίαρχων, συμμετείχε καθοριστικά μοιράζοντας ρόλους, οφίτσια και μερίδια από την πίττα, ενώ αβάνταρε συνεχώς την συσσώρευση πλούτου μέσω των «ατελειών» του φορολογικού συστήματος. Τα διάφορα σκάνδαλα που εμφανίζονταν ανά τακτά χρoνικά διαστήματα αποτελούσαν είτε προϊόν ανταγωνισμού μεταξύ αντίπαλων φατριών του ελληνικού και ξένου κεφαλαίου στην χώρα μας, είτε ήταν αποτέλεσμα της απίστευτης μπόχας και της τόσο εκτεταμένης Διαφθοράς που επικρατούσε, που απλά ήταν αδύνατον να καλυφθεί (π.χ. Ολυμπιάδα, Χρηματιστήριο, Βατοπαίδι, Ζήμενς, Κοσκωτάς κ.α.).
Όμως, όπως όλα τα ωραία πράγματα, έτσι και το παραμύθι στην χώρα μας είχε ένα τέλος και μάλιστα πολύ άσχημο.
Η αλλαγή των συσχετισμών σε διεθνές επίπεδο με την έντονη αύξηση των ανταγωνισμών μεταξύ κρατών και αστικών τάξεων, η ανεξέλεγκτη λειτουργία του κεφαλαίου, η ανάγκη κινητοποίησης μέσω της αγοραιοποίησης (ξεπουλήματος), ολοένα και μεγαλύτερων ποσοστών (στάσιμου ή μη υψηλής απόδοσης) κεφαλαίου, ακόμα και αυτών που αφορούν τομείς που χαρακτηρίζονται ως κοινωνικά αγαθά: νερό, ενέργεια, υγεία, παιδεία, ασφάλιση, δημόσιες μεταφορές, επέδρασαν καθοριστικά και στον ελληνικό χώρο.
Με αφορμή την παγκόσμια κρίση του 2008, η Ελληνική Φούσκα έσκασε. Οι τράπεζες έπαψαν να δανείζουν χρήμα, η κατανάλωση κατέρρευσε, τα δάνεια βάρεσαν κόκκινο, τα δημόσια έργα σταμάτησαν, το κράτος δεν μπορούσε να καλύψει την χασούρα. Το πανυγηράκι έλαβε τέλος.
Φυσικά, η αστική τάξη δεν υπήρχε περίπτωση να αναλάβει το κόστος της χασούρας και έτσι το μετέφερε όλο στα συνήθη κορόιδα. Ο λαός, αφού βούτηξε με τα μπούνια στη φανφάρα, την φιγούρα και τον ατομικισμό (παρταλισμό), αφού «γοητεύτηκε» από το κιτς, την γκλαμουριά και την δυνατότητα (κατά Αντυ Γουόρχωλ) για μερικά λεπτά διασημότητας, αφού η μεγάλη πλειοψηφία πούλησε την ψυχή της στο διάολο για μια θέση στον καταναλωτικό Παράδεισο, τώρα ήρθε η ώρα να πληρώσει το λογαριασμό.
Στο όνομα μιας ατομικής ευημερίας παραιτούμενος από κάθε μορφή αγώνα και διεκδίκηση, θαυμάζοντας το κάθε λογής κάθαρμα-λαμόγιο που επιδείκνυε τον κλεμμένο πλούτο του, αφήνοντας το κάθε αφεντικό να εκμεταλλεύεται σαν τα σκυλιά ένα σωρό μετανάστες, ρημάζοντας το περιβάλλον, ξεπουλώντας ακόμα και τον ήλιο και τον αέρα του, χλευάζοντας κάθε αντιστεκόμενο και ευνοώντας κάθε τυχοδιωκτικό ρατσιστικό κάθαρμα, ο λαός αυτής της χώρας τώρα ξεσπά με μούντζες, αγανάκτηση και μπόλικη πατριωτίλα σε αυτούς που ο ίδιος εξέθρεψε, τους πολιτικάντηδες.
Οι κυρίαρχοι, σαν καλοί εξουσιαστές, παίζοντας κυριολεκτικά θέατρο και γελοιοποιώντας του θεσμούς που οι ίδιοι έφτιαξαν, ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις, διαλύουν και φτιάχνουν σαν LEGO Κόμματα και φορείς εξουσίας, αναδιανέμουν προς όφελός τους το χρήμα και το χρέος, κερδίζουν χρόνο καταργώντας δικαιώματα δεκαετιών και ετοιμάζοντας μας τον αναπτυξιακό τους «Παράδεισο». Στόχος τους είναι να διαμορφώσουν το νέο συμπαγές στρώμα Πιστών, πάνω στο οποίο θα στηρίξουν την νέα σχέση εκμετάλλευσης, ξαμολώντας τον κάθε κολαούζο (καθηγητή, καλλιτέχνη, οργανικό διανοούμενο, δημοσιογράφο κλπ) ουρλιάζοντας, φανφαρίζοντας και μαζεύοντας όποιο κορόιδο τσιμπήσει, έστω για μια στιγμή μέτρησης, για μια ψήφο! Στο νέο κυβερνητικό θίασο που δημιούργησαν, δεν είναι τυχαία η συμμετοχή του ακροδεξιού ΛΑΟΣ, εκπρόσωποι του οποίου υπουργοποιήθηκαν σε καθόλου αδιάφορα χαρτοφυλάκια, ενώ η στάση του ΚΚΕ και η επίθεση των ΚΝΑΤ σε διαδηλωτές στην γενική απεργία του Οκτωβρίου αποκαλύπτουν μέρος του μελλοντικού σκηνικού για το οποίο σίγουρα θα επανέλθουμε.
Ωστόσο, χιλιάδες λαού συμμετέχοντας σε πορείες, απεργίες και μαχητικές διαδηλώσεις, συγκρουόμενοι (οι πιο μαχητικοί) με τα ένστολα σκυλιά των κάθε λογής αφεντικών εκδήλωσε την αντίθεση του στην επίθεση που δέχεται. Αντιδράσεις κατά των χαρατσιών σε ΔΕΗ, διόδια και λοιπά τέλη, χτυπήματα κατά απεργοσπαστών και κινητοποιήσεις κατά του φασισμού σε γειτονιές και πλατείες συμπληρώνουν το σκηνικό της αντίστασης. Όμως δεν αρκεί αυτό.
Η κατάσταση δεν πρόκειται να ανατραπεί, όσο υπάρχει η πίστη σε ξεφτισμένους ιεραρχικούς θεσμούς και σε «ειδικούς της αντιπροσώπευσης», όσο περιμένουν κάποιοι επίγειους σωτήρες και «πατριωτικά» μέτωπα, όσο νομίζουν αρκετοί ότι μπορούν ακόμα να την βολέψουν μόνοι τους.
Αυτοί που στις «καλές εποχές» βρίσκονταν στις επάλξεις του αγώνα αντιστεκόμενοι απέναντι στην εξουσιαστική και ατομικιστική σαβούρα βρίσκονται ακόμα στον δρόμο. Αρκετοί άλλοι, βρήκαν το κουράγιο να ανακτήσουν την χαμένη τους αγωνιστικότητα και πήραν το δρόμο της φωτιάς, δεχόμενοι να υποστούν την αδυσώπητη καταστολή και τις θυσίες που δυστυχώς προϋποθέτει ο αγώνας για μια καλύτερη ζωή, μαχόμενοι για την συλλογική και ατομική ελευθερία, την αυτό-οργάνωση, τη αλληλεγγύη, την κοινωνική δικαιοσύνη, κατά του Κράτους και των λοιπών εξουσιαστικών καθαρμάτων.
Τον Νοέμβρη του 73, οι εξεγερμένοι στάθηκαν αγωνιζόμενοι απέναντι στη χούντα και τους μηχανισμούς του κράτους, γνωρίζοντας την αδυσώπητη καταστολή που θα ακολουθούσε. Κι όμως μια χούφτα άνθρωποι, απάντησαν στην συμβιβασμένη και φοβισμένη πλειοψηφία ότι μόνο ο δρόμος του αγώνα είναι ικανός να ανατρέψει τα πράγματα.
Όλοι αυτοί που έζησαν και αναγνωρίζουν την σαπίλα της καπιταλιστικής ευημερίας, ξέρουν σήμερα, πως μόνο με την αποδόμηση και την εξέγερση μπορεί να υπάρξει ουσιαστική αλλαγή. Το διακύβευμα σήμερα είναι ή υποταγμένοι ή ελεύθεροι, ή πρόβατα ή αυτόνομα άτομα, ή γρανάζια στις μηχανές τους ή το σφυρί που θα τις διαλύσει…………

‘Η ΑΥΤΟΙ ‘Η ΕΜΕΙΣ!

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΣΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ
Κάθε Τετάρτη στις 20:00 Τραπεζούντος και Αιόλου Απέναντι από το κτήριο του ΟΤΕ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΧΩΡΟΙ.Ή ΜΗΠΩΣ ΟΧΙ;

Πλατείες, πάρκα, άλση θεωρούνται, κατά μία γενική ομολογία, ελεύθεροι χώροι. Είναι όμως όντως έτσι, ή μήπως η αλήθεια βρίσκεται κάπου παραπέρα;

Η έννοια των ελεύθερων χώρων είτε αυτοί λέγονται πλατείες, είτε λέγονται πάρκα, δάση, παραλίες, εγκαταλειμμένα κτίρια και οικόπεδα, είναι ότι είναι διαθέσιμοι σε όλους μας ανεξαιρέτως, χωρίς να θέτονται ζητήματα ιδιοκτησίας ή «κρατικής περιουσίας». Είναι χώροι που οι άνθρωποι μπορούν να επικοινωνούν και να ξεκουράζονται, να στοχάζονται, να αθλούνται, να διασκεδάζουν, να ερωτοτροπούν, μακριά από τους καθημερινούς εξοντωτικούς ρυθμούς που είναι αναγκασμένοι να υφίστανται ώστε να παράγουν όσο το δυνατόν περισσότερη υπεραξία. Πάνω από όλα όμως, δεν παύει να είναι εν δυνάμει χώροι ζύμωσης και δράσης, όπου οι άνθρωποι έχουν την ευκαιρία να συζητήσουν, να προβληματιστούν και να οργανωθούν με σκοπό την επίλυση προβλημάτων τους, της παρέας τους, της γειτονιάς τους και της κοινωνίας γενικότερα.

Δυστυχώς όμως η κατάσταση που βιώνουμε καθημερινά είναι εντελώς διαφορετική. Χρόνια τώρα οι ελεύθεροι χώροι υποβαθμίζονται συστηματικά σε θεωρητικό και σε πρακτικό επίπεδο. Το κράτος και οι διάφορες εταιρίες θεάματος ή real estate, επιδίδονται σε μία πραγματική λεηλασία των χώρων μας και σε συνδυασμό με ένα ‘‘lifestyle’’ επίπεδου καρακατιναριού απαξιώνουν τους ελεύθερους χώρους θεωρώντας τους ως ‘‘ντεμοντέ’’, σκουπιδότοπους ή «ανεκμετάλλευτους», αβαντάροντας κάθε δραστηριότητα επί πληρωμή.
Και πως να μην συμβαίνει αυτό, όταν οι διεργασίες που συντελούνται σε κοινωνικό επίπεδο, επηρρεάζουν άμεσα και την δική μας καθημερινότητα. H διάλυση του κοινωνικού ιστού, η εξαθλίωση ολόκληρων κομματιών του πληθυσμού από μία καλπάζουσα αγοραιοποίηση, η αποξένωση και η περιθωριοποίηση υπό την κυριαρχία ενός ανένδοτου βιοπορισμού, συνοδεύουν όπως είναι φυσικό μία αντίστοιχη υποβάθμιση στους χώρους διαβίωσης, ιδιαίτερα των κατώτερων στρωμάτων.

Την «λύση» σε αυτή την πραγματικότητα, το καθεστώς, έρχεται να την δώσει με τα περίφημα προγράμματα «αναμόρφωσης», «επαναχαρτογράφησης», «ανάπλασης» ολόκληρων περιοχών. Αυτό μεταφράζεται σε εκδιώξεις κατοίκων από τις γειτονιές τους, με παράλληλη ερημοποίηση και γκετοποίηση τους, ώστε να είναι φθηνοί και πρόσφοροι για επενδύσεις σύμφωνα με την ‘‘ανάπτυξη’’ που επιδιώκουν. Όταν αυτό συμβεί, τότε είναι πολύ εύκολη η κατασκευή συναινέσεων και στημένων αντιδράσεων από έμμισθους κονδυλοφόρους καναλιών τύπου ΣΚΑΪ και φυλλάδες τύπου Γ-LIFO, με στόχο την επέμβαση του κράτους ή των εταιριών, προκειμένου «να σταματήσουν αυτή την κατάσταση».

Το σχέδιο όμως είναι στημένο και καλά οργανωμένο. Πολλές φορές, το κράτος πλασάρει ακόμα και πρέζα, κοιμίζοντας τα πιο δραστήρια κομμάτια του κοινωνικού ιστού και χρησιμοποιώντας τους ελεύθερους χώρους ως τόπο ενός ατελείωτου νταραβεριού. Έτσι, με περίσσια πονηριά αποτρέπει την πρόσβαση του κόσμου στους χώρους αυτούς, δαιμονοποιόντας το γεγονός ότι είναι ελεύθεροι και προτείνοντας ως λύση την παραχώρησή τους. Σαν αποτέλεσμα, οι ελεύθεροι χώροι παραχωρούνται σε εταιρείες για την διεξαγωγή διαφημιστικών εκδηλώσεων ή σε νοικοκυραίους – μαγαζάτορες που μέσω των τραπεζοκαθισμάτων, εκφράζουν την πρότασή τους για την ‘‘ανάπτυξη’’ του τόπου (δηλαδή για την δικιά τους τσέπη). Η απληστία τους όμως δεν έχει τελειωμό. Αφού έχουν χτίσει σχεδόν ότι διαθέσιμο χώρο υπήρχε μέχρι σήμερα, γεμίζοντας τις πόλεις οικοδομές και αδιαφορώντας για κάθε συνέπεια, συνεχίζουν την δράση τους με κίνητρο μια αχαλίνωτη κερδοσκοπία και εξαφανίζοντας τους εναπομείναντες ελεύθερους χώρους για να φτιάξουν από χώρους στάθμευσης και δρόμους, μέχρι θεαματικά πάρκα και αυθαίρετους ναούς της κατανάλωσης (βλέπε Mall).

Σε μια προσπάθεια να χρυσωθεί το χάπι, διάφορες μη κυβερνητικές οργανώσεις, (ΜΚΟ που μόνο ανεξάρτητες δεν είναι), κανάλια, δήμοι και διάφορα «φιλανθρωπικά» ιδρύματα διοργανώνουν δραστηριότητες και happenings, ουσιαστικά πανηγυράκια, που σκοπό έχουν να καλύψουν εντέχνως τα κακώς κείμενα, δίνοντας την ψευδαίσθηση πως οι χώροι υπάρχουν για εμάς και η εκμετάλευσή τους γίνεται για κοινωνικό σκοπό. Πρόκειται για κινήσεις εντυπωσιασμού που ως μοναδικό σκοπό έχουν να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο από το πραγματικό πρόβλημα. Βέβαια, μέσα στις προτάσεις που προτείνουν για ανάπτυξη, έντεχνα αποκρύπτουν το γεγονός ότι ουσιαστικά κοιτάνε μόνο το δικό τους κέρδος και δεν αναφέρουν πουθενά ότι οι προτάσεις τους συνεπάγονται ότι κάθε φορά που θα βγαίνεις από το σπίτι θα πρέπει να καταναλώσεις, στηρίζοντας ουσιαστικά τις δομές του καπιταλισμού, του υπαίτιου δηλαδή αυτής της άθλιας κατάστασης. Εννοείται βέβαια, ότι ουδεμία κριτική γίνεται σε αυτό που το καθεστώς ορίζει ως διασκέδαση, αυτή που με βάση το κυρίαρχο lifestyle, νομίζεις ότι διασκεδάζεις ή ότι είσαι ΚΑΠΟΙΟΣ επειδή μόνο και μόνο πλήρωσες μια περιουσία για να πιείς π.χ. ένα ποτό ή να δεις μία ταινία στο σινεμά, αυτή όπου όλη σου η ζωή είναι μία ανάλωση σε πράγματα ψεύτικα και πλαστικά για να είσαι ουσιαστικά κάτι δήθεν, μία πραγματική φούσκα.
Ο τρόμος και η απέχθεια που προκαλεί η εγκατάλειψη των ελεύθερων χώρων, αναβαθμίζουν αντίστοιχα στο μυαλό των ατόμων, τον ιδιωτικό και οικιακό χώρο. Για παράδειγμα, μέσα σε μια ζούγκλα ανασφάλειας, βρωμιάς και εγκατάλειψης, το σπίτι ή ο ιδιωτικός παιδότοπος αποτελούν «οάσεις» σιγουριάς και ηρεμίας. Έτσι, ο ρατσισμός, η ιδιώτευση, ο απομονωτισμός και η «αγιοποίηση» της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, αποτελούν μία «φυσική» διέξοδο για τα θιγόμενα άτομα ενώ οι περισσότεροι, αδυνατόντας να αγγίξουν το ίδιο το κράτος (λόγω φόβου), επιδίδονται σε μια παράλογη και αέναη προσπάθεια διαγωνισμού, στο ποιός θα πρωτο-χλευάσει και βανδαλίσει τον ελεύθερο χώρο.
Αυτή τη σάπια κατάσταση, εμείς, ως αναρχικοί, θεωρούμε ότι όλοι ως ελεύθερα σκεπτόμενοι άνθρωποι, έχουμε την δυνατότητα να την μεταβάλλουμε, οικειοποιώντας τους χώρους αυτούς και μετατρέποντας τους σε χώρους δημιουργίας και ελεύθερης έκφρασης ανταποκρινόμενοι στις ανάγκες της εκάστοτε περιοχής.
Για να επιτευχθεί αυτό, θα πρέπει να αναλάβουμε δράση ατομικά και συλλογικά στις γειτονιές μας, αφού πετάξουμε από το μυαλό μας κάθε έννοια αντιπροσώπευσης και ιεραρχίας. Να κάνουμε το πρώτο βήμα ώστε να γεμίσουν ξανά οι χώροι αυτοί από κόσμο ζωντανό, ακυρώνοντας τα σχέδια ανάθεσης τους σε άλλους και την προστασία τους από μπάτσους κάθε λογής. Πραγματοποιώντας ανοιχτές συνελεύσεις, συζητώντας, αποφασίζοντας και πράτοντας οι ίδιοι για τα κοινά, δημιουργούμε συνεχείς εστίες αντίστασης επιφέροντας ρήγματα στην κανονικότητα και τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Οι αγώνες που δίνονται για ελευθερία, ισότητα, αλληλεγγύη, κοινωνική δικαιοσύνη, δεν μπορούν να ορίζονται από τους 4 τοίχους των σπιτιών μας.Επιβάλλεται να σπάσουμε τους διαχωρισμούς και τα εμπόδια που η κάθε εξουσία μας βάζει. Επιβάλλεται να συγκρουστούμε με κάθε λογής μικρά και μεγάλα αφεντικά που επιβουλεύονται την ίδια την ζωή μας και να ξεμπροστιάσουμε τους γελοίους κολαούζους τους που καθημερινά μας ζαλίζουν και μας συκοφαντούν, μέσα από τα ΜΜΕ.
Να αποδομήσουμε σε ολα τα επίπεδα την αθλιότητα που μας παρουσιάζουν ως καθημερινότητα.
Να χτίσουμε μια νέα καλύτερη κοινωνία παντού, σε κάθε γειτονιά, κάνοντας την εξέγερση απέναντι στην μιζέρια τους καθημερινή πράξη.

ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ, ΧΩΡΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΥΡΕΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΥΠΑΚΟΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών Κεραμεικού
Λεωνίδου και Πλαταιών στην πλατεία κάθε Κυριακή στις 17:00