ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ

Η καπήλευση και η υπονόμευση των εργατικών αγώνων από το σταλινικό-φασιστικό συνονθύλευμα του  κ.κ.ε. είναι μια πρακτική επαναλαμβανόμενη στον ρου της ιστορίας.

Από την Βάρκιζα , το Πολυτεχνείο του ’73 (Πανσπουδαστική Φύλλο 8 ) , τα γεγονότα στο Χημείο το 1979 και το 1985, μέχρι το ξυλοκόπημα και την παράδοση συντρόφων από τα κνατ στους μπάτσους το 1998, το κ.κ.ε. επιδεικνύει συνεχώς  το αληθινό  του πρόσωπο λειτουργώντας αποτρεπτικά και κατασταλτικά  σε κάθε αυθόρμητη πολιτική και εξεγερσιακή κίνηση.  Δεν είναι τυχαίο ότι η μία από τις πρώτες μεταπολιτευτικές αποφάσεις του   Καραμανλή, ήταν η νομιμοποίηση του κ.κ.ε στα πλαίσια της «εθνικής συμφιλίωσης» καθώς η δράση του, όχι μόνο δεν  αποτελούσε απειλή για το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο αλλά αντίθετα θα αποτελούσε και έναν από τους εγγυητές του καθεστώτος. Η αποδοχή του κ.κ.ε στο αστικό κοινοβούλιο, ως αναπόσπαστο μέρος του μεταπολιτευτικού καθεστώτος, στόχευε ακριβώς στην υπονόμευση κάθε ανεξάρτητης και ακηδεμόνευτης αντίδρασης που μέσα από την αλληλεγγύη και την αυτό-οργάνωση, κυρίως του εργατικού κινήματος, θα απειλούσε τα συμφέροντα της ντόπιας κυριαρχίας.

Σήμερα που οι όροι της μεταπολιτευτικής συναίνεσης αλλάζουν εις βάρος των κυριαρχούμενων, το κώμα του Περισσού, πιστό στον ρόλο που του έχουν αναθέσει, έχει αναλάβει την εξασφάλιση της νομιμότητας στην νέα πραγματικότητα.

Πέρα από την συκοφάντηση κάθε ανεξάρτητης έκφρασης και την διασπαστική του δράση στους αγώνες μέσα στην κοινωνία και στους χώρους εργασίας, τώρα ήρθε η ώρα να αναδείξει και τον κατασταλτικό του ρόλο.  

Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι μία τέτοια συμπεριφορά είναι απολύτως αναμενόμενη, στο βαθμό που πρόκειται για ένα σχηματισμό που είναι δομημένος με βάση τις λενινιστικές αρχές του «δημοκρατικού συγκεντρωτισμού» και που έχει σαν βασικό του «απελευθερωτικό» πρόταγμα την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου.

Πράγματι, στο κ.κ.ε. αυτά που κυριαρχούν είναι η ιεραρχία και οι  εξουσιαστικές δομές, ο μιλιταρισμός και η τυφλή υπακοή στα κελεύσματα της εξουσίας, (βλέπε καθοδήγηση) , η απαγόρευση της κριτικής σκέψης και της επιθυμίας για πραγματικές ανατροπές, είναι χαρακτηριστικά βασισμένα στην πίστη ότι η «κοινωνία δεν είναι ώριμη για την υπέρβαση». Με βάση αυτή την λογική, όποιος, εντός και εκτός κόμματος, αρθρώσει διαφορετικό λόγο χαρακτηρίζεται από ρεβιζιονιστής μέχρι προβοκάτορας, πράκτορας ή ασφαλήτης. Πρόκειται ουσιαστικά για πλήρη ταύτιση με γκεμπελικές πρακτικές που χαρακτηρίζουν το εγχώριο σταλινικό παραμάγαζο. Οι ομάδες κρούσης όπως αυτές των κνατ, στρατιωτικά οργανωμένες, με αρχιβασανιστές στη σύνθεσή τους, τυφλά φανατικοί που συνεργάζονται με τα σώματα ασφαλείας, έχουν ως μοναδικό σκοπό τη στήριξη της εξουσίας και την διατήρηση των δομών της χωρίς να νοιάζονται για τον άνθρωπο και την κοινωνία.

Τα πάντα θυσιάζονται στο βωμό της δικής τους σκοπιμότητας της δικής τους «αλήθειας» και για αυτό η συμμετοχή σε ένα τέτοιο φασιστικό σχηματισμό δεν μπορεί να στηρίζεται στην ελεύθερη βούληση ή έκφραση των ατόμων, ούτε την κριτική σκέψη, αλλά προϋποθέτει τυφλή υπακοή και θρησκευτική πίστη. Είναι χαρακτηριστικός άλλωστε ο ξύλινος λόγος, η αδιαλλαξία και η αίσθηση ότι ακούει κανείς μαγνητόφωνο όταν έρχεται σε επαφή με μέλη του κώματος.

Η 48ωρη απεργία (19-20 Οκτωβρίου )

Στις 19 Οκτωβρίου, η χώρα έζησε μία από τις μεγαλύτερες κινητοποιήσεις στην ιστορία της. Ένα ανομοιογενές πλήθος από εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές, κατέκλυσε τους δρόμους και τις πλατείες της χώρας, εκφράζοντας  την αντίθεση του στην κτηνωδία που του ετοιμάζουν οι κυρίαρχοι.

Στην Αθήνα οι διαδηλωτές, σε μία πρωτοφανή σε όγκο διαδήλωση , βάδισαν προς την πλατεία Συντάγματος, στοχεύοντας το σύμβολο του αστικού καθεστώτος,το κοινοβούλιο.

Οι κομματικοί σαλτιμπάγκοι, τα πουλημένα συνδικάτα και τα μμ-εξημέρωσης είχαν ήδη πραγματοποιήσει τα κλασσικά τους κελεύσματα περί ειρηνικής διαδήλωσης και αυτοσυγκράτησης. Ωστόσο, μια  πολύ μεγάλη μερίδα ανένταχτων και ανυπότακτων διαδηλωτών από  εργαζόμενους, άνεργους, φοιτητές, απολυμένους και φυσικά άτομα του Αναρχικού χώρου  στράφηκαν προς την βουλή συναντώντας μπροστά του τα ένστολα καθάρματα των ματ. Οι συγκρούσεις που ακολούθησαν επεκτάθηκαν γρήγορα σε όλο το κέντρο της Αθήνας και συνοδεύτηκαν από τον εκτεταμένο χημικό πόλεμο, τους ξυλοδαρμούς, τις συλλήψεις και την κρατική τρομοκρατία.

Είναι χαρακτηριστικό, ότι ο τρόμος του καθεστώτος μπροστά στο όγκο των μαχόμενων διαδηλωτών και η αδυναμία των ματ να ελέγξουν απόλυτα  την κατάσταση, εκφράστηκε από τα μμ-εξαπάτησης ως <<κίνηση αυτοσυγκράτησης>> ενώ δόθηκε ιδιαίτερο βάρος στον όγκο των <<ειρηνικών>> διαδηλωτών συκοφαντώντας τους συγκρουόμενους και  διαστρεβλώνοντας για ακόμη μια φορά τα πραγματικά γεγονότα.

Απέναντι σε μια τέτοια πραγματικότητα και μπροστά στην εφιαλτική για αυτό προοπτική της δεύτερης μέρας, το κράτος αποφάσισε να επιστρατεύσει τις εφεδρείες του.

Στην δεύτερη μέρα της 48ωρης γενικής απεργίας, στα πλαίσια της μεγάλης συγκέντρωσης γύρω από τη βουλή, το κ.κ.ε. ξαφνικά! αποφάσισε ότι ο πιο ουσιαστικός τρόπος <<πίεσης>> για την αποτροπή της ψήφισης του επαχθέστερου πολυνομοσχεδίου από την μεταπολίτευση και μετά, ήταν να καταλάβει τον χώρο μπροστά από το κτήριο της βουλής…! ( λες και ήταν τσιφλίκι του). Είναι φανερό ότι αυτού του είδους η <<αγωνιστική>> κίνηση έγινε για τα μάτια του κόσμου  χωρίς όμως να παρακωλύσουν με κανένα τρόπο την ψήφιση του. Οι βουλευτές που διαπραγματεύτηκαν τους όρους της εξαθλίωσης του λαού στηρίζοντας το συγκεκριμένο σύστημα, δε θα μπορούσαν ποτέ να το αλλάξουν με αρνητικές ψήφους. Το μόνο που μπόρεσαν να κάνουν εν τέλει ήταν να σταθούν απέναντι σε αυτούς που πραγματικά πιστεύουν σε αυτή την αλλαγή.

Η στάση των κνατ με την πλάτη στο κοινοβούλιο και μέτωπο στους διαδηλωτές αποκάλυψε την θέση τους. Τα κουμμουνιστικά τάγματα ασφαλείας οικειοποιώντας  τις γνωστές τακτικές των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους προχωρούσαν σε ελέγχους σε τσάντες και ταυτότητες, εμποδίζοντας την πρόσβαση σε όποιον απλά δεν ήταν μαζί τους. Η στάση αυτή πυροδότησε το κλίμα μεταξύ των διαδηλωτών σε τέτοιο βαθμό ώστε ένα τυχαίο γεγονός αρκούσε να σταθεί αφορμή για να ξεκινήσουν οι συγκρούσεις μεταξύ των μελών του ΠΑΜΕ και διαδηλωτών. Μπροστά από το μεγάλη Βρετανία, οι πλήρως εξοπλισμένοι κρανοφόροι των κνατ επιτέθηκαν με λύσσα εναντίον των διαδηλωτών υπό την καθοδήγηση τραμπούκων αρχισυνδικαλιστών του ΠΑΜΕ. Οι διαδηλωτές μετά τον αρχικό τους αιφνιδιασμό ανταπάντησαν με αποτέλεσμα να ακολουθήσουν άγριες συγκρούσεις σώμα με σώμα και πολλούς τραυματίες εκατέρωθεν. Επικράτησε πανικός. Άλλοι αναγκάστηκαν να πηδήξουν από πολλά μέτρα ύψος ώστε να σωθούν και άλλοι μην μπορώντας να ξεφύγουν από την δολοφονική μανία των κνατ χτυπήθηκαν και σπρώχτηκαν στο κενό. Το έργο τους όμως δεν σταμάτησε εκεί. Σαν καλά παιδιά του συστήματος που τους τρέφει, παρέδωσαν στους μπάτσους διαδηλωτές ενώ πραγματοποίησαν κυκλωτική κίνηση και επιτέθηκαν στον κόσμο από την Σταδίου σε συνεργασία με τα ματ χτυπώντας αδιακρίτως κυριολεκτικά όποιον έβρισκαν μπροστά τους. Οι μπάτσοι ανταποδίδοντας την άριστη συνεργασία τους με τους τραμπούκους του κ.κ.ε. έκαναν εκτεταμένη χρήση χημικών προσπαθώντας να εκκαθαρίσουν όλη την πλατεία Συντάγματος. Ήταν τόσο βαθιά η επιθυμία τους να πετύχουν τον στόχο τους για την καταστολή της διαδήλωσης και τον αποπροσανατολισμό του υπόλοιπου  κόσμου από τον αρχικό του σκοπό, ώστε άφησαν εκτεθειμένο ακόμα και τον απλό κόσμο τους, επιδιώκοντας ουσιαστικά να έχουν νεκρό!

Αφότου ολοκλήρωσαν το έργο τους, αφήνοντας τους υπόλοιπους διαδηλωτές έρμαια στην κατασταλτική μανία των ματ, εγκατέλειψαν το χώρο της πλατείας παρελαύνοντας σαν κόκκινος στρατός μέσω της Πανεπιστημίου μέχρι την Ομόνοια υπό την συνοδεία των ματ.

Η συνέχεια είναι γνωστή, τα κοράκια των μμ-εξαπάτησης ανέλαβαν των ρόλο τους και έτσι η αντί-βία των διαδηλωτών βαφτίστηκε δολοφονική επίθεση κατά των μελών του ΠΑΜΕ όπως άλλωστε έχει κάνει και κάθε κρατικός μηχανισμός σε αντίστοιχες καταστάσεις χαρακτηρίζοντάς την έγκλημα. Η ηγεσία του κώματος μπροστά στο δέλεαρ της πολιτικής υπεραξίας δεν σεβάστηκε ούτε την δολοφονία του οικοδόμου Δημήτρη Κοτσαρίδη από τα χημικά όπλα των ματ.

  Τα αριστερά γκρουπούσκουλα, έσπευσαν με την σειρά τους να σπεκουλάρουν πάνω στο πτώμα του άτυχου οικοδόμου πετώντας την μάσκα του αντί-συστημικού που όλη την διάρκεια του καλοκαιριού είχαν φροντίσει να προβάρουν.

Η ουσία της κατασταλτικής στάσης των κνατ δεν βρίσκεται απλώς στην ίδια την σύγκρουση με τους διαδηλωτές αλλά στην ακύρωση της όποιας  πιθανότητας για επίθεση στο κοινοβούλιο.

Για ακόμη μια φορά το κώμα του λαού λειτούργησε ως ναυαγοσώστης του πολιτικού συστήματος και με την βοήθεια των μέσων μαζικής εξαπάτησης και του κράτους νομιμοποίησε την βία από πλευράς του, προσπαθώντας να καταπνίξει κάθε εξεγερσιακή διάθεση χιλιάδων μαχόμενου κόσμου παίρνοντας ξεκάθαρη θέση δίπλα στους θιασώτες της βουλής που απροκάλυπτα δήλωσαν την νομιμότητα τους στο σύστημα που οι ίδιοι υποτίθεται καταγγέλλουν..

Όπως στις 28-29 Ιουνίου υπό το βάρος του χημικού πολέμου καταρίφθηκε κάθε ιδέα ειρηνικής και θεσμικής ανατροπής του καθεστώτος έτσι και τώρα στις 19-20 Οκτωβρίου καταρίφθηκε η αντί-συστημική δράση του κ.κ.ε. και των λοιπών γκρουπούσκουλων της αριστεράς. Η διαχωριστική γραμμή μεταξύ εξεγερμένων και υποταγμένων είναι πλέον διακριτή.

Η συμφωνία της Βάρκιζας έχει οριστικά τελειώσει…

ΚΑΜΙΑ ΗΓΕΣΙΑ, ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΡΧΗΓΟΣ, ΚΑΝΕΝΑ ΚΟΜΜΑ, ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ

Η ΗΘΙΚΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ

Το έγκλημα πρέπει να το αντιμετωπίζουμε σύμφωνα με την πολιτική οικονομική και κοινωνική του διάσταση.Υπάρχει επομένως το δίκαιο της πολιτικοκοινωνικής βίας εν καιρώ πολιτικών ή κοινωνικών συγκρούσεων. Ο χαρακτήρας του εγκληματία αποτελείται από συναισθηματικούς παράγοντες,προσωπική βούληση,οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες διαβίωσης. Κανένας άνθρωπος δε γεννιέται δυστυχισμένος,πληρωμένος δολοφόνος και εγκληματίας.
Βία γεννιέται συνεχώς από τους μηχανισμούς της εξουσίας με τη μορφή της φτώχειας,της ανέχειας,της υποδούλωσης,της καταπίεσης για να μην μπορεί ένας άνθρωπος να διεκδικεί την κοινωνική και πολιτική του αξιοπρέπεια..Η βία εξυπηρετεί διαφορετικούς σκοπούς σύμφωνα με τις εκάστοτε συνθήκες που έχει διαμορφώσει το κράτος για να μπορέσει να περάσει διάφορα μέτρα με σκοπό να επωφεληθεί η αστική τάξη.Το κράτος υποβαθμίζει κάποιες περιοχές χαρακτηρίζοντας τες ως ‘’γκέτο’’.Ο σκοπός του είναι η μείωση των τιμών των ακινήτων που με την δικαιολογία της «εκκαθάρισης» της περιοχής από ανθρώπους εξαρτημένους,φτωχούς και διάφορους άλλους ‘’περιθωριακούς’’, δίνει έναυσμα ώστε να την εκμεταλλευτούν οικονομικά.Επομένως χρησιμοποιεί τους μηχανισμούς του (Μ.Μ.Ε.) ώστε να αποπροσανατολίσει τον κόσμο και να τον στρέψει σε ρατσιστικές και εθνικιστικές διαθέσεις και να δημιουργήσει ένα «συλλογικό πανικό» για να εξομοιώσει τον φτωχό με τον εγκληματία.Δημιουργεί έτσι μια κοινωνία με θύτες και θύματα για να μπορέσει να επιβιώσει η αστική τάξη.Ταυτόχρονα ενισχύει μια μορφή βίας που εξαναγκάζει να γίνει κοινωνικώς αποδεκτή για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του.

Η βία για την ελευθερία δεν καταδικάζεται.

Όταν η βία παίρνει μορφή κοινωνικού ρατσισμού δεν έχει καμία σχέση με την επαναστατική βία αλλά με τάσεις φανατισμού και δογματισμού.Η χρήση της ως μέσον εκδήλωσης αντιθέσεων,ως αυτοθυσία στο όνομα της αλλαγής των συνθηκών διαβίωσης ενός λάου ή άρση της κοινωνικής αδικίας είναι κατεξοχήν πολιτικό δικαίωμα.Όταν προέρχεται από την άρχουσα τάξη με σκοπό την επιβολή εξουσίας επάνω σε ανθρώπους είναι φασιστική και έχει τη μορφή του εθνικισμού,του κρατισμού και του ρατσισμού.Επομένως η βία που αναγκάζεται ένας άνθρωπος να χρησιμοποιήσει για να αμυνθεί και να αντιδράσει όταν βρίσκεται σε κοινωνικό,πολιτικό και οικονομικό αδιέξοδο είναι όχι απλώς αναπόφευκτη αλλά αποτελεί υποχρέωση του για να αποκτήσει τον «πάγιο» σεβασμό των δικαιωμάτων του.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ

ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ ΓΚΑΛΟΠ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ
ΚΑΙ ΠΩΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΕΙ ΤΗ
ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ

Όσο η οικονομική κρίση επιδεινώνεται δημιουργείται όλο και μεγαλύτερη ηθική εξαθλίωση την οποία παρακολουθούμε μέσω της τηλεόρασης και των δελτίων ειδήσεων, μια αθλία παραπληροφόρηση πάνω σε πολιτικά θέματα. Οι αναλύσεις που γίνονται εξυπηρετούν το κράτος και την εξουσία διαστρεβλώνοντας την αλήθεια και εξαπατώντας τη κοινή γνώμη.

Ένα από τα πιο διαδεδομένα τεχνάσματα που χρησιμοποιούν για την επίτευξη του στόχου τους είναι τα γκάλοπ .Η απάτη αυτή παρουσιάζει ένα πλασματικό αριθμό ψηφοφόρων δίνοντας την εντύπωση ότι οι χαμένες ψήφοι έχουν κατανεμηθεί στα μικρότερα κόμματα και στην ακροδεξιά , αλλά στην πραγματικότητα τίποτα από αυτά δεν ισχύει γιατί στην προκειμένη περίπτωση ο μόνος χαμένος είναι το ίδιο το πολιτικό σύστημα που καταρρέει εφόσον αποδεδειγμένα οι 7 στους 10 απέχουν από τη διαδικασία των εκλογών έχοντας απαξιώσει την εξουσία και όλες τις κομματικές παρατάξεις .

Ο λόγος της κοινωνίας έχει γίνει πλέον καταγγελτικός απέναντι τους εφόσον συνειδητοποιούν ότι οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι δείχνουν το πραγματικό πρόσωπο τους και εξυπηρετούν τα συμφέροντα των μεγαλοβιομηχάνων και της πλούσιας αργόσχολης αστικής τάξης .Στη σημερινή εποχή με τα καθημερινά βιώματα όλων των παραπάνω που ειπώθηκαν έχοντας συνειδητοποιήσει ο καθένας μας χωριστά, ποιοι είναι υπεύθυνοι για αυτή την κοινωνική αποσύνθεση ,πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνη απέναντι στη ζωή μας να δράσουμε και να αντιδράσουμε ,να αυτοοργανωθούμε μέσα στις γειτονιές ,σε χώρους σε μικρές και σε μεγάλες κοινωνικές ομάδες που θα αγωνίζονται για την αναρχία.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ

ΑΝΑΡΧΙΑ ΩΣ ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

Η αναρχία ανέκαθεν έδειχνε τον δρόμο για την κοινωνική απελευθέρωση. Ο άνθρωπος να δρα αυτοβούλως, να μπορεί να οικειοποιείται καταστάσεις και πράγματα σύμφωνα με τους κανόνες που έχει αντιληφθεί ο ίδιος από την φύση του και όχι με τους κανόνες που του έχει επιβάλλει η εκάστοτε εξουσία. Η δράση αυτή έχει ως σκοπό την δημιουργία μιας κοινωνίας που θα λειτουργεί με τις αρχές της αλληλεγγύης, της ισότητας και της προσφοράς. Ο λόγος της σημερινής κατάστασης που επικρατεί παγκοσμίως τόσο σε χώρες καπιταλιστικές με δημοκρατικό πρόσωπο, όσο και στις λεγόμενες χώρες του τρίτου κόσμου με διορισμένα δικτατορικά καθεστώτα από τους παγκόσμιους εξουσιαστικούς μηχανισμούς, είναι η συσσώρευση δυνάμεων στους λίγους εις βάρος των πολλών.

Η συσσώρευση αυτή του πλούτου που ενισχύει το εκάστοτε καθεστώς πραγματοποιείται με συγκεκριμένες οικονομικές επιλογές (π.χ. ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου, φοροαπαλλαγές πλουσίων στο όνομα ψευτοφιλανθρωπικών ή πολιτιστικών γκαλά) , με πολέμους (ενίσχυση βιομηχανίας όπλων και ιδιωτικές εταιρίες ανοικοδόμησης) με ενίσχυση παρακρατικών δομών (δουλεμπόριο, ναρκωτικά κ.α.)ακόμη και μέσω μιας προσχεδιασμένης οικονομικής κρίσης που οδηγεί στον ολικό μαρασμό (φτώχεια, εξαθλίωση) πολλών χωρών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την ταπείνωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, την στέρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη μαζική μετανάστευση ανθρώπων – θυμάτων με κύριο χαρακτηριστικό το συναίσθημα πως όπου και να πας η εκμετάλλευση απλώς αλλάζει πρόσωπο.

Ο μόνος τρόπος για να συντρίψουμε όλα τα παραπάνω φαινόμενα είναι η μαζική κοινωνική επανάσταση. Αυτή η επανάσταση σαφώς και δεν μπορεί να προέρθει μέσα από τα κόμματα (κομμουνιστικά, φασιστικά, δεξιά, σοσιαλιστικά) καθώς η ιστορία μας έχει αποδείξει πως το καθένα εξυπηρετεί τα δικά του συμφέροντα και πάνω απ’ όλα Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ. Το κάθε άτομο θα πρέπει να αντιληφθεί πως δεν έχει την ανάγκη να αντιπροσωπεύεται από κανέναν αλλά μέσω της δύναμης του ως ανθρώπινη οντότητα μπορεί να δρα συλλογικά μέσα σε ανοιχτές συνελεύσεις με σκοπό την λήψη αποφάσεων για την ανατροπή των πολιτικών συστημάτων.

Η βία που εισπράττουμε καθημερινά είτε μέσα στον εργασιακό χώρο (απολύσεις, απλήρωτες υπερωρίες, ανθυγιεινές συνθήκες εργασίας, εξουσιαστικές σχέσεις), είτε με μορφές κοινωνικού ρατσισμού, είτε από τα μέσα κρατικής καταστολής (υπερβάλλοντας ζήλος αστυνομικών, κάμερες, Μ.Μ.Ε.) δημιουργεί σε όλους μας οργή και αγανάκτηση. Πρέπει να καταλάβουμε πως έχει έρθει επιτέλους η στιγμή να απαντήσουμε με αυθόρμητες- άγριες απεργίες και καθημερινές βίαιες συγκρούσεις για να φτάσουμε σε μια γενικευμένη μαζική εξέγερση που θα δρομολογήσει την κοινωνική επανάσταση.

ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΖΗΤΟΥΣΑΜΕ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΜΑΣ ΜΕ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΦΩΝΕΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ. ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΣΤΟΥΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ

   H ανοιχτή Συνέλευση αναρχικών για ενιαίο πολυμορφικό κίνημα δημιουργήθηκε για να συμβάλει με τις όποιες δυνάμεις της ,στην αναθέρμανση και ενδυνάμωση των ανοιχτών συλλογικών διαδικασιών.Στο διάστημα αυτό, μέσω κάποιων δράσεων, προσπάθησε να επεξεργαστεί και να προτείνει ένα τρόπο συλλογικοποίησης της δράσης των αναρχικών με μοναδικό γνώμονα την έκφραση της ατομικότητας.

Το όλο εγχείρημα ήρθε σε αντίθεση με την ήδη υπάρχουσα πολιτική μορφή του χώρου,την πολιτική δομή των ομάδων και των υπόλοιπων σχημάτων και έδωσε τη δυνατότητα συμμετοχής του ατόμου σε ανοιχτές κινηματικές διαδικασίες.Η ανοιχτή συνέλευση αποσκοπεί στην ανάπτυξη της επικοινωνίας των ατόμων του χώρου με σκοπό την κοινωνική απεύθυνση και την αναρχία .H ανοιχτή Συνέλευση αναρχικών για ενιαίο πολυμορφικό κίνημα είχε και έχει σαν σκοπό τη δράση της ατομικότητας μέσα σε έναν ανοιχτό συνελευσιακό χώρο χωρίς συλλογικές και ομαδικές ταυτότητες. Οι ομαδοποιήσεις των ατόμων,οι κλειστές διαδικασίες συλλογικοτήτων και οι δράσεις κάτω από κοινό πολιτικό στίγμα αναιρούν την ύπαρξη της ατομικότητας.Τέτοιου είδους πρακτικές αποδυναμώνουν το κίνημα κι αυτό έγινε φανερό μετά το γεγονός της εκκένωσης του χώρου πολύμορφης δράσης αναρχικών όπου δεν υπήρξε μια συνοχή αλληλοβοήθειας και αποφασιστικότητας για την αντιμετώπιση της κατάστασης.

Η αναρχία δεν είναι επινόηση κάποιων συγκεκριμένων ανθρώπων,γεννήθηκε μέσα από τα κοινωνικά κινήματα των προηγουμένων αιώνων ως διαρκής αγώνας των υποταγμένων εναντία στην εξουσία με σκοπό τη θέληση για ελευθερία και ισότητα.Η αποξένωση από την κοινωνία σημαίνει απαξίωση της αναρχίας.Μιλώντας για ανοιχτή συνέλευση αναρχικών θεωρούμε ένα χώρο ζύμωσης και συντονισμού δράσεων εναντία σε κράτος και οποιαδήποτε άλλη μορφή εξουσίας.Με αφορμή επομένως την υπάρχουσα οικονομική και κοινωνική παρακμή μας δίνεται η δυνατότητα μέσα από ανοιχτές συνελεύσεις να έρθουμε σε επαφή με την κοινωνία,να μιλήσουμε για την ατομικότητα και όλοι μαζί θα φέρουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα για μια κοινωνία χωρίς δούλους και αφεντικά.

Μέσα από τη ανοιχτή συνέλευση αποφασίσαμε όχι ότι δεν μας αντιπροσωπεύει η πολυμορφία του λόγου και της δράσης αλλά ότι ο σκοπός της ανοιχτής αυτής συνέλευσης έγινε ένα είδος πολιτικής ταυτότητας μέσω της προσωποποίησης των ατόμων.H ανοιχτή Συνέλευση αναρχικών για ενιαίο πολυμορφικό κίνημα δεν συλλογικοποιείται διότι πιστεύουμε ότι ως άτομα,ως αναρχικοί και όλοι μαζί συλλογικά μέσα από τις ομάδες εργασίας θα μπορέσουμε να βγούμε στην κοινωνία.Η δράση αυτή δεν γίνεται μέσα από συλλογικότητες, διότι το άτομο καθορίζει τη συλλογικότητα και όχι η συλλογικότητα το άτομο.

   Σκοπός της ανοιχτής συνέλευσης αναρχικών είναι να μην υπάρχει μειοψηφία και πλειοψηφία.Για την αποτελεσματική λειτουργία της συνέλευσης δημιουργούνται εθελοντικά,μέσα από τις συνελεύσεις,ομάδες εργασίας .Οι ομάδες είναι επιφορτισμένες με την υλοποίηση συγκεκριμένων αποφάσεων της συνέλευσης.Έχουν τις δικές τους αυτόνομες συνέλευσεις και ταυτόχρονα συμμετέχουν και προτείνονου τη δράση τους στην ανοιχτή συνέλευση αναρχικών ανά τακτά χρονικά διαστήματα.Οι ομάδες εργασίας της συνέλευσης που πραγματεύονται διάφορα θέματα είναι ανοιχτές ,αυτό προσφέρει τη δυνατότητα συμμετοχής σε όλους όσους ενδιαφέρονται.

Επιπλέον,κρίνουμε απαραίτητη την ύπαρξη υποδομών που ως στόχο θα έχουν τη στήριξη αυτού του εγχειρήματος,γι´ αυτό το κτίριο της πολύμορφης δράσης αναρχικών θα στεγάσει ποικίλα εγχειρήματα.Οι σύντροφοι που αναλαμβάνουν τη διαχείριση του κτιρίου αποτελούν ομάδα εργασίας της συνέλευσης και ο πολιτικός χαρακτήρας θα αποδίδεται από την ανοιχτή συνέλευση αναρχικών.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ

Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΑΛΓΕΡΙΟΥ

Υπόθεση: Ο Gillo Pontecorvo, μας μεταφέρει στο ταραχώδες Αλγέρι και στην μάχη για ανεξαρτησία από την Γαλλική κατοχή, σε μία χρόνια-κλειδί στα μέσα του 1950. Το 1954, το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο του Αλγερίου (FLN), σκοτώνει Γάλλους αστυνομικούς, ξεκινώντας τον αγώνα για την απελευθέρωση της χώρας. Σε αντίποινα ο Αρχηγός της Αστυνομίας βάζει βόμβα στην Αραβική συνοικία με αποτέλεσμα πολλοί από τους κατοίκους να σκοτωθούν. Το FLN, με τη σειρά του, στέλνει τρεις γυναίκες –βομβιστές, σε δύο καφέ και στην Air France στην Ευρωπαϊκή συνοικία. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η Γαλλία στέλνει στρατιωτικές δυνάμεις με επικεφαλή τον συνταγματάρχη Mathieu, γνωστό για τη σκληρότητα του και την ασέβεια του στα ανθρώπινα δικαιώματα. Ο συνταγματάρχης προσπαθεί να καταπνίξει την επανάσταση με βασανιστήρια.

Για την ταινία: Ο τόπος που γυρίζεται η ταινία είναι ο τόπος στον οποίο αναφέρεται η ιστορία και έχει ως κομπάρσους τους ανθρώπους που στον απελευθερωτικό πόλεμο του Αλγερίου ήταν οι πραγματικοί πρωταγωνιστές της Ιστορίας.Η Μάχη του Αλγερίου είναι μια ταινία που αφορά την Αλγερινή επανάσταση στα τέλη της δεκαετίας του ’50.Η δύναμη της ταινίας είναι τόσο μεγάλη που οι γαλλικές κυβερνήσεις την είχαν απαγορεύσει μέχρι το 1971. Η πρώτη προβολή της στο Παρίσι σημαδεύτηκε από διαδηλώσεις και συγκρούσεις με την αστυνομία.
Το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα, το FLN, ξεκίνησε το 1954 και δυο χρόνια αργότερα απλώθηκε στην πρωτεύουσα, το Αλγέρι. Η ταινία περιγράφει τη σύγκρουση στις φτωχογειτονιές της Κάσμπα, που ήταν το κάστρο του FLN, με ηγέτη τον 29χρονο Σααντί Γιασίφ (που υποδύεται ο ίδιος τον ρόλο).
Σε απάντηση στις «τρομοκρατικές» εκτελέσεις της αντίστασης, ο γαλλικός στρατός ξεσπά σε ένα όργιο συλλήψεων, βασανιστηρίων, δολοφονιών και ισοπέδωσης ολόκληρων συνοικιών. Η φρίκη της βαρβαρότητας των γάλλων αλεξιπτωτιστών είναι τόσο μεγάλη που η κοινή γνώμη στην ίδια τη Γαλλία μοιράζεται στα δυό.
Στο ίδιο το Αλγέρι το FLN καλεί σε μια οκταήμερη γενική απεργία.
Από στρατιωτική άποψη η απεργία είχε παταγώδη αποτυχία.Αποκαλύφθηκαν όλα τα ηγετικά μέλη της οργάνωσης και έπεσαν στα χέρια του στρατού κατοχής.
Όμως, φάνηκε ότι η συντριπτική πλειοψηφία του αλγερινού λαού ήταν με την ανεξαρτησία. Στην ίδια τη Γαλλία ξεκίνησε ένα κίνημα για την απόσυρση του στρατού που τελικά το 1962 οδήγησε στην ανεξαρτησία της Αλγερίας.
Πολλοί από τους ρόλους στην ταινία του Ποντεκόρβο παίζονται από τους ίδιους τους αγωνιστές της αντίστασης.